Gitmeli.. O’nsuzluklara.. Kısaca Huzura – Şiir

Gitmeli taa uzaklara, kimsesizliğe
O’nun, onların olmadığı yerlere, kısacası ‘huzura’.

Çıkmalı bazılarının o değerli hatıralarından,
gülücüklerle dolu hatıralarından.
Yalandan gülücüklerle.

Ve selam bile veremeyecek kadar uzaklaşmalı yanlarından
taki saçının en uzun teli bile görünmeyene kadar .

O’na baktıkça görmemelisin kendini, her şeyi bir kenara bırakıp almalısın en hasından soluğu
bilmelisin sendeki onsuzluğu, ondaki doyumsuzluğu, doyumundaki boysuzluğu…

Hal hatır sormayacak kadar unutturmalı hafızalarından, anılarından
sesini, yüz hatlarını, adının baş harfini bile hatırlatmamalı.

Öyle bir çıkmalı ki hayatlarından!
Geleceğini bildikleri halde gelmeyeceğini gösterecek kadar çıkmak..

Onlar gülüyorken ‘sen’inle iken
yine gülebilmeli ‘sensizlik’teyken.

Hissettirmeden, ses çıkarmadan, kimseyi de konuşturmadan gitmeli hayatlarından
Dedim ya ne hissetsinler ne duysunlar ne de itiraz edebilsinler..
..

Dökmeyeceksin gözyaşı.
Ne ağlayacaksın ne de atacaksın yalandan kahkahalar.
Taklit etmeyeceksin gülenleri..
Onların sana gösterdiği yolu bir yana bırakıp öğreneceksin kendi yolunu çizebilmeyi..

Kimileri kendilerine benzetmeye çalışacaklar seni.
Onlar gibi olmayacaksın sen..
Sen yalnızca kendin olmaya çalış günü gelir
”İyi ki benden oldun” der annen .

Şunu da bilmelisin ki: ‘onlar kendinden başkalarını’ düşünemezken
sen hep onların iyiliğini düşüneceksin.
Herkese göre saçmalık olan bu huyun
farkında değilsin ama hoşuna gidecek Yaradan’ın.
Onlar daha çok nefret ederken senden
Hepsinden daha çok sevecek o Yüce seni..

Bir de şu var: Onlar kalbinin kırılmadığını düşünecek kadar zekiyken
sen onların kalbini önemseyecek kadar aptal olacaksın.
Devir çok değişti.
Onlar sana aptal dedikçe kabul edeceksin aptal olmayı
ve sen onlara zeki demedikçe onlar daha da isteyecek zeki olduklarını duymayı.
…
Ve bir gün böyle bir şiir yazacaksın bütün dertlerini döktüğün fakat kimsenin ne dediğini bilemediği
İşte o zaman biri anlayacak içindeki acıların nasıl da kalbini katlettiğini.

Çok geçecek çok…
Bütün bu yaşadıklarını unutup gülmeyi, mutlu olmayı öğreneceksin.
Sevgi denilen şeyin kalbini nasıl da iyileştirdiğini göreceksin.

Senin ‘ağlaya ağlaya’ acı çektiğin günler için
günü gelecek ‘güle güle’ anlatacak ve ‘gençlik işte’ demeyi de eksik etmeyeceksin.

‘Olsun’ demeyi de öğreneceksin ‘Olmasın’ demeyi de
kimine ‘veda’ edeceksin kiminin ‘eda’sını çekeceksin.

Tabi şimdi okurken o günler sana yabancı geliyor, biliyorum zaten daha çok erken
işte bu yüzden ”bu şiiri bir ‘ağlarken’ okuyacaksın bir de ‘gülerken’.”