Nilgün

Hayallere daldığım zaman engin bir mavinin içinde bulurdum kendimi. Kimi zaman gökyüzünde kimi zaman da denizin en dibindeyim. Tüm diyarlarımda şatolara sahibim. Yani sahiptim. Bir zamanlar karaya ayak basmayı zihnime en büyük hakaret olarak alan ben şimdi karadan ayaklarımı çekmez,

Ne kadar özleyebilir ki bir insan? İçi kanaya kanaya ne kadar hissedebilir ne kadar pençelerini geçirebilir ruhuna bir his? İşte ne kadar geçiriyorsa, bir insan ne kadar hissedebiliyorsa o duyguyu, o kadar hissediyorum. En içimde… Sadece hissettiğim bir duygu olmaktan

Hayat geçip gidiyor bir şekilde. Herkes kendi derdinde, pek sağa sola bakma gereği duymadan hatta başlarını kendi ayakları bir yere takılmasın diye yerden kaldırmayıp başkalarının düşüşlerini umursamadan yollarına devam ediyorlar. Ben de sadece bu şekilde olmamalıydı deyip yolumda aynı şekilde