Barındırmaz mısın koynunda; ey toprak?” derim, “yer pek”, Döner, imdâdı gökten beklerim, heyhât, “gök yüksek”. * Mehmet Akif Ersoy Söz tükenir ya bazen, kimliksiz bir biçimde inleyen yalnızca Ah!! lar kalır, içinde bir can taşıyan her bedende. İşte bu yüzden
Devamı
Sanki benden bahsediyor tüm şairler Gece lambasının gözlerimde buğulanışını Yorganın altında sağa sola çırpınışlarımı Hilalin yerini güneşe bırakamayışlarını Bende de sen varsın hep Her başımı kaldırışımda, her etrafa bakışımda Geceleri uyuyamayıp sabahları uyanamayışımda Makyajımı yapışımda Makyajımın akışında Sen
Devamı
Şimdilerde en uzakta kaldığımız kavram sadelik belki de. Ne kadar gösterişli o kadar iyi sanılan devirlerdeyiz. Kenar mahallelerden korka korka geçip, dalından koparılan meyveyi ancak rüyamızda yediğimiz plastik devirlerdeyiz. Herkes birbirine benzeme çabası içinde, en çok kendine yabancı hallere sürekleniyor,
Devamı
Kendini hep buharlı trenlerin durduğu; insanların heyecanla, hüzünle, merakla beklediği o siyah tren istasyonlarında hayal ederdi. Her şey siyah ve beyaz tonlarında, onun ise yürüdükçe tak-tuk diye ses çıkaran ayakkabıları kırmızı. Bu tak-tuk seslerini çok sevdiği için ,tren gelmeden, sanki
Devamı
Evet bayım, dediğiniz gibi, insanlar için iyi biri olmak yeterli oluyor artık. Aslında bunu kimse böyle söyleyemiyor. Herhangi birine, “Bir insan sizce nasıl olmalı?” diye sorulduğunda; iyi olmalı, güvenilir olmalı… cümlelerini duyarsınız. Ancak asıl mesele kimsenin kendi hayatında bu şekilde
Devamı
