Bi mevsim
Yaprak dala tutunmaya çalışıyor
Dal yaprağını dökmeye,
Yenilenmeye
Peki suç hangisinde
Zaman mı,
Ağaç mı,
Yaprağın dala tutunmasına
gerek var mı?
Dünyaya gelmişiz ne diye
Eksikliklerin ağırlığı
Ekleniyor gönlümüze
Vicdanımız sevgimizden
Sevgimiz aklımızdan
Aklımız geleceğimizden hür
Bilinmezlikle dolu bir rüyadayım
Aslında gerçeğe uyanmaktayım.
Uyuduğum her saniye
kaybolmaktayım
Ömrümümün dokusu ilmek ilmek işlenirken
Bizi büyütenin aslı ne
Sonbaharda dökülen yapraklar
Nasıl da kayboluyor
Özgürlük telaşı ile
İstemiyor bu gönül
Valıkta yok olmayı
Yeşilini yitirip solmayı
Korku değil
Telaş değil
Kırgınlık,
Kızgınlık
Hiç değil
Belki bir avuç özlem
Bi damla umut
Biraz da yalnızlık
Hepsi bana der gibi
bakıyorum dünyaya
Oysa mutluluk
Belki iki adım uzakta
Mutluluk bence şükürde saklı. İnsan şükredince mutlu oluyor. Elimizdekilerin değerini görebiliyoruz:)
Hüzün rengi açmış sizin göğünüze oysa kelimeler şiirde yaşar, şiir de olmasa ne renk var ne de rengin sesi.. ama siz rengin sesi yani şiirin sesi olmuşsunuz….. kaleminize sağlık
Zamandan,insanlıktan bunalmış gezinirken..hisler çığrından çıkmış ,zihin yutkunurken..
Satırlarınıza rastladim.Şiiriniz okurken yaşatıyor. Çok güzel .Kaleminize sağlık