İçimde kaba cümleler birikti Tanrım
Cümlelerimi al, başka bir şeyim yok
O’nu ver!
Verdiğini çok sevdim, aldın..
Madem niye verdin diye sorup kendim cevaplıyorum;
Tekrar verdiğin zaman
Daha çok seveyim diye.
Cümlelerim bitiyor Tanrım!
Dualarım, aminlerim..
Yine de sana sonsuz güveniyorum
Yüreğimin derinlerinde bir yerde..
Vereceksin biliyorum
O’nu bana tekrar.
Elini çabuk tut Tanrım!
Sen değil
Fakat içimdeki,
Ben azalıyorum O’nsuz Tanrım!
Bazen bir karınca olurdu; Şafaktan, gün batımına kadar… Kendinden beklenmeyen yükü, Taşırdı patikadan tekrar tekrar. Gülünce,
Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı
Benim minik öğretmenim, bilsen gözlerinden neler öğrendim. Sen uyuyorsun şimdi, ama ben hala eğitimdeyim. Bir öğretmen
Bir gece yarısı uyanmıştım, gözlerimi açmadan önce uzun bir soluk düşündüm, birazdan saatim çalacak ve saatimin
İki imge dolaşır durur niceleri gibi benim de beynimin içinde. Biri nasır ya da nasırlaşmak, diğeri
