Bazen bir karınca olurdu; Şafaktan, gün batımına kadar… Kendinden beklenmeyen yükü, Taşırdı patikadan tekrar tekrar. Gülünce, dünyanın düzeleceğine, Kurak topraklar gibi çatılan yüzün, Su gören çöl gibi yeşilleneceğine, Çiçeklenip dal vereceğine inanırdı.
Devamını Oku
Diğer 336 aboneye katılın