bardakta yanan mum

Nefsime Kısa Bir Hicviye (Bir Can Üflendi)

2

Bir can üflendi,
doldu ciğerimize dünya havası.
Büyüdükçe hevaya döndük.
İnsaniyet kılığımız oldu,
Libasımızdan ibaret kaldık.
Bir zamanlar canlar verdiğimiz hürriyeti,
Nefsimize esir aldık.

Bir can üflendi,
Düşünür duyar hisseder olduk.
En önemlisi korkar olduk.
Vicdanlar kibirle yer değiştirdi.
Merhamet bencilliğimize kurban gitti.
Biz yine de doldurmaya devam ettik, midelerimizi.

Bir can üflendi,
Var olmanın ağırlığını yüklendik.
Taşıyamadık.
Şehirler vicdanı kefenlenmiş ölülerin mezar taşları ile dolup taşarken,
Korkumuzu bu yüke hamal eyledik.
Yaşadığını zanneden ölüler gibiydik.

Bir can üflendi,
Bir bana değil hepimize.
Adem oluruz belki diye.
Olurduk elbet.
Yitirmeseydik,
Merhameti,
Ahlakı,
Vicdanı.
Kucaklamasaydık,
Kibri,
Haseti,
Cefayı.

Olmadı, yapamadık.
Af dilemeye zamanımız kalmadı.

Çoktan terki diyar eyledi kendisi insanlığın,
Mintanı üstümüzde kaldı.

Düşler ülkesinden bir kaza sonucu sevgisiz insanlarla dolu dünyanıza düstüm. Kim oldugumu sorarsanız "Biraz rüzgarım biraz dalga" şairin dediği gibi. Aslında belki kendimi arıyorum ben de burda. Yaşım konusunda da farklı düşünceler var ama ben hepinizle akranım. Burdan çoğu zaman düşler ülkesine olan özlemini paylaşıyorum sizlerle. Herşeyin yeterince gerçek olduğu bu dünyada biraz da olsa hayallerimize sahip çıkalım ne dersiniz ? Unutmayın insan kardeşlerim: "İnsan Sevgi İle Yaşar "

2 Comments

Yorum bırakın

Your email address will not be published.

Edebiyat Kategorisinde Son Yazılar

Aynaya Bakınca -1

Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı

Minik Bir Eğitim Meselesi

Benim minik öğretmenim, bilsen gözlerinden neler öğrendim. Sen uyuyorsun şimdi, ama ben hala eğitimdeyim. Bir öğretmen

Gün Doğarken

Bir gece yarısı uyanmıştım, gözlerimi açmadan önce uzun bir soluk düşündüm, birazdan saatim çalacak ve saatimin