Saçıma ak düştü bu sene,
İlk tanenin havaya düşmesi gibi;
Hiç olacak olanın üstüne.
Hissettim o incecik çiseltiyi…
Kendimi avuttum,
İnandım yalana…
Gözlük takıp dünyayı iyi bildim
Ve güvendim kalabalık olana…
Kimsenin kimseyi bilmediği,
Büyük kentin küçük insanı,
Bitecek acın paylaştıkça,
Günden güne azala azala…
Günüm aydı sevgi bahçesi içinde
Çiçeğim yıldızıma gülümsedi kocaman
Hem de beklemezken hiç kimse
Sanki Samanyolunu keşfettim yeniden
İki yeşil-ela boncuktan ada;
Gülümsedi koşulsuz bana,
İki çetin yay altında,
Ateş böceğim kondu koluma.
Canımı yakan acıyı affetmeyi,
Anadolu’ya zeytin ağacı dikmeyi,
Mahalleliye lokma dökmeyi
O an düşledim, hemen hepsini…
Ona baktım, sevgi eken
Gül diken sevgi biçe,
Ona baktım okyanusa kavuşan
Balığın sevinciyle…
-Sahi ne güzel-
Son düzlükte son kez koşmak,
Ağlamak, gülünü sulamak için,
Hesapsız, kabuğuna çekilmek,
Düşüne tutunmak geceleyin…
Sevgili yazar şiirinizi gerçekten çok beğendim kaleminize saglik
Teşekkür ederim. Beğenmenize sevindim. Yorumunuz beni çok mutlu etti sevgili okur.