Can’dan Can’a Bir Damla Can – Şiir

*Damla damla oluşuyor hayat

Damla damla yok oluyoruz,
Damla damla soluyoruz,
Damla damla sessizleşiyoruz,
Damla damla büyüyoruz.

Büyüdüğünü hisseder mi insan?
Çeker mi o ruhunun beden kafesine sığmaya çalışırkenki ıstırabını?

Yalnız kaldırabilir mi bu yükü?
Kaleme sığınır insan
Kağıdı ıslatır göz yaşının her damlası
Dosttur o,
Senin yazdığın kadar, senin okuduğun kadardır.

Tam da böyle bir zamanda karşıma çıktı başka bir canın böyle bir zamanda dostuna yazdıkları

**
“Tanrım, rica ediyorum, bana bir yardımcı gönder.
Yolum çok karanlık, yürüyemiyorum.
Hazırlıksız yakalanıyorum amansız fırtınalara
Ve
Duygularım bir derya,
Yüzemiyorum.

Aşırı duygulu şarkılar çalıyorlar
Tanrım, şiirler yazıyorlar, gözlerime saldıran,
Bir şehirde yaşıyorum ki, gerer dolu insan
Etrafım kalabalık,
Ağlayamıyorum.

Tanrım içim susmuyor, ikilemler, zaaflar..
Elime yapışıp kalmış, çağdaş alışkanlıklar.
İçimde savaşı andıran bir mücadele var.
Müttefik de benim.
Muhtelif de.
Savaşamıyorum.

Yine de bırakmıyorum kendimin peşini,
Makaleler, kitaplar deviriyorum.
“Kendini tanı” diyor kişisel gelişimci.
Yüzümle bir türlü
Tanışmıyorum.

İnsanlara sorsam, sözde her şeyi biliyorlar,
Mana veremiyorum, ne dil konuşuyorlar? İşe yaramıyor hiç, aldığım diplomalar
İnsan bilgim zayıf,
Anlaşamıyorum.

Tanrım bırakmıyorlar, bir gün kendim olayım.
Hayallerime bile fetva çıkarıyorlar.
Giysiler dikiyorlar da benliğimle uymayan, Terziler ahlaksız,
Giyemiyorum.

Çare arıyorum tanrım kapı kapı geziyorum.
Doktorlar buluyorum, parayla dinliyorlar.
Ne diazemler, anti – depresanlar,
Kalbim çok kırılmış
Yatışamıyorum.

Beni sen yarattın Tanrım, ne olur kızma bana,
“Sedef” dedin adıma ve bıraktın dünyaya.
Bir yardımcı gönder yolculuğuma,
Zira bu kirlilikte, bu kırılganlıkla,
İçimdeki inciyi
Taşıyamıyorum. ”

İşte böyle bazen canımıza okuyorlar. Bazen de bizim canımıza okuyasımız geliyor.
O zaman haydi kalk sen de şiirler oku canına…

*Adil Erdem Beyazıt – Ölüm Risalesi
**İzdiham 28 – Sedef Erik