Kelimeden Ademler Miyiz Yoksa?

3
    Kelimeden insanlar, bazı kelimeler bizden daha insanlar. Bazı insanlar kelimeden daha uzaklar. Uzaklara gider kelimeden taşlar ile döşenen yollar. Yolun sonunda ise özü vardır belki de insanın. Özünü korumaya çalışan yüreği vardır, kaktüsün özündeki suyu koruyan dikeni gibi. Diken gibi yaraları vardır ruhunda insanın, çarnaçar kan kaybeden. Ruhundan sızan yaş dolar gözlerine, özü işte bu yürek damlalarıdır insanın. Ademden Âdem'e taşıyandır gözyaşı. Nasıl ki "a" harfinin üzerindeki şapka ile yokluktan varlığa taşıyor ademi, insanın varlığına en güzel delildir, en masum şahittir işte bu gözyaşları.
 
    Şimdilerde gözyaşlarımızla hatırlanıyoruz,  insanları gözyaşlarından hatırlıyoruz. Gözünde yaş olmayana hayretle, gözyaşı kuruyana özlemle bakıyoruz.
    NE ÇOK ACI VAR !
Tüm nidâlar, haykırışlar taş olmuş yüreklerden hiçlik denizine açılıyor.
"Cennette ekmek var mı?" 
Sorusuna cevap verebilecek bir yiğit aranıyor. 
 
    "Çocuklara yardım ederim çünkü onlar bizim geleceğimiz." diyor daha kendisi çocuk yaşta olan ama duyduğu her bomba sesiyle ruhu yaşlanan belki de yanan, çürüyen; anne babasının mezarına toprak atan; her saniye gözündeki yaşla varlığını gösteren; yüreğinin mis kokusuyla bize umut olan çocuklarımız…
 
    Gülüşünden sokağın tavanına asılan; anne babasının gözyaşında boğulan; göğüs kafesindeki kuşları öldürülen; en güzel cümlelerine nokta koyulan; çığlıklarına gazete kağıdı örtülen; hayallerindeki ormanın renginden tabutlara konulan; gözleri cennetten, sözleri bahardan; bakışı ürkek, gönlü çiçek kızlarımız…
 
    NE ÇOK ACI VAR !
Bildiğimiz, bilemediğimiz, hatırladığımız hatırlayamadığımız, unuttuğumuz. Kimi gün yüzünde kimi toprak altında kalan 
    NE ÇOK ACI VAR !
Kanıksadığımz, gözümüzü yaşatmayan, vicdanımızı sızlatmayan .
 
ÂDEM OLMAYA ÇALIŞAN  BİZLER VİCDANIMIZA GÖZYAŞI İLE CAN VERMEDİĞİMİZ SÜRECE ADEME MAHKUMUZ!
 
Dipnot 
Adem : yokluk, hiç 
Âdem : insan

Düşler ülkesinden bir kaza sonucu sevgisiz insanlarla dolu dünyanıza düstüm. Kim oldugumu sorarsanız "Biraz rüzgarım biraz dalga" şairin dediği gibi. Aslında belki kendimi arıyorum ben de burda. Yaşım konusunda da farklı düşünceler var ama ben hepinizle akranım. Burdan çoğu zaman düşler ülkesine olan özlemini paylaşıyorum sizlerle. Herşeyin yeterince gerçek olduğu bu dünyada biraz da olsa hayallerimize sahip çıkalım ne dersiniz ? Unutmayın insan kardeşlerim: "İnsan Sevgi İle Yaşar "

3 Comments

  1. Gözyaşı, yüreklerdeki ihsan fidanını besleyen, en iyi büyüten iksirdir. Keşke o damlalarla önce kendimize sonra tüm Ademoğlu’na sevgi büyütebilsek. Belki o zaman kurtuluruz ademiyetten.
    Bir de kaleminiz çok parlak. Etrafa ışık saçıyor.

Yorum bırakın

Your email address will not be published.

Edebiyat Kategorisinde Son Yazılar

Sevgi Eken Sevgi Biçe

Saçıma ak düştü bu sene, İlk tanenin havaya düşmesi gibi; Hiç olacak olanın üstüne. Hissettim o

Şapșik

En beklenmedik anda, nameler getirdi güvercinler. Bilmiyorum nasıl vardım yanına, başım kollarımın arasında. Bakışınca gözlerinle, düşüncelerim

Kardan Adam

Güneşin ilk ışıkları henüz yeni yeni karların üzerine vuruyordu. Sabah koşusunu yapmak için evinden hızlı adımlarla

Aynaya Bakınca -1

Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı