"Kelimelerle hayat uymuyor demek birbirine." Kimi zaman bu uyumu sağlamak istiyoruz zorla ama aslolan kelime değil yaşamdır. Çünkü içinden cehennnem geçen ve bir cehennemin içinden geçen cehennemi anlatmayı aklına getirmez. Bu nedenle aslında sustuklarımız kadardır gerçek yaşanmışlık. Susmak belki de bu yüzden zor gelir acı verir insana.
Anlatmayı denediğimizde ise ifadeler iç dünyamıza yetişemez duygu dilden her zaman zengindir çünkü. Farkına varamasak da hislerimize yaptığımız en büyük haksızlık onları belirli bir kalıba sokmaya çalışmaktır dilimizden dokulen her kelime ile. Belki de bu yüzden demişlerdir; bir yazar yazmayı bıraktıysa ya gercekten yaşıyordur ya da gerçekten ölüyordur diye.
Tüm bunlara rağmen hepimiz anlatmak ihtiyacındayız. Çünkü inkâr etmemek gerekir ki kimi zaman aslında yüreğimizdekilerin güçlenmesi ve hislerini koruması için dilden dökülen aciz sözlere ihtiyacı vardır. Öyle anlar olur ki artık perdeler kapanıyor anonsunu duyar gibi olursun mesela. Oynanacak tüm oyunlar oynanmış tüm düşlerin toprağa gömülme vakti gelmiş gibi gelir insana. O an belki de tek ihtiyacimız bize nemli gözlerle bakıp "Son Yok " diyecek bir insandır. Bu yüzden anlamak ve anlatmaya muhtaçtır insan her şeye rağmen.
Göç yolunda ağır yaralar almış bir kuş gibi olan sevginin esas merhemi ona sahip olan yürektedir. En etkili merhemse bu sevgiye olan sonsuz inançtır. Kimi zaman bu sevgiyi taşıyamadığını düşünüp dile dökmeye başlayınca farkında olmadan en büyük zararı vermiş oluruz sevgimize. Hüzünlerimizin toprağında da bu yara almış sevgilerimiz vardır çoğunlukla.
Bana kalirsa sevgi gönülde barınmalı ve dilin sokağına çok sık uğramamalıdır. Sanki söz haddini aşarsa yürekteki sevgi uçurumlardan yuvarlanmaya mahkum olur kanatlanıp uçtuğunu sanarken. Sonra da onulmaz dertlere atmış oluruz kendimizi belki de her şey mevsim normalleri uzerinde bir seyir izlemeye başlar hayatımızda. Kendimizi kendimizle savaşırken izleriz çoğu zaman en sonunda.
Asıl sevgi gönülden gönüle giden yolarda gizlice yeşerebilendir. Diğerleri ise bir yanılsamadan ibaret olarak kalır insanın ömür sayfasında.
"Bana kalırsa sevgi gönülde barınmalı ve dilin sokağına çok sık uğramalı" cümlesi doğru mu yazılmış yoksa "uğramamalı" mi olmalıydı sayın yazar
Evet değerli okur
"Bana kalırsa sevgi gönülde barınmalı ve dilin sokağına çok sık ugramamalı ."
İlginiz için teşekkür ederim
Bizler de teşekkür ederiz. Yazılarınızla farklı yeni pencereler açtığınız için.
GüzeL gönlünüzle okuyarak yazıları o pencereyi sizler açıyorsunuz . Her daim görüş ve önerilerinizi bekliyoruz değerli okur
Kelimeler duyguların sadece bir kısmını anlatabiliyorsa bu güzel yazının çıktığı kalem, daha ne güzellikler barındırıyordur kimbilir. Yüreğine sağlık. Son yok diyerek umut oldun bize 🙂
Çok teşekkür ederim .Sizin de yüreğinize sağlık. Hepimiz göğüs kafeslerimizin içinde her daim umut yuvası barındırıyoruz içinde sevgi kuşlarının cıvıltıları olan
İnsan neyle yaşar? Güzel bir kitap, güzel bir başlık. İnsan neyle yaşar bilmiyorum ama insan neyle yaşayamaz onu çok iyi biliyorum. insan sevgisiz yaşayamaz.
“Cehennem içinden geçen cehennem” tasviri çok hoşuma gitti. Ayrıca insan anlatarak gerçekten içindeki sevgi duygusunu sömürüyor sonra da özünde sevgi olduğu için kendisine de savaş açmış oluyor böylece. Yoğun sevgilerden de böylelikle konuşarak kurtulduğumuzu zannediyoruz dediğiniz gibi oysa en büyük savaşı yine kendimize açmış oluyoruz sevgimizi sömürerek…Açtığınız bir pencere daha buyrun ve dışarıdan gelen güzel rüzgarlar yüzünüze çarpsın,dalgalansın saçlarınızda sayın yazar. 😉