Ayak İzi

1

Düşüncelerimin seyisi olmuşum; efendim bir gelir bir gider.
Arzularımın kölesi olmuşum; zincirim bir gerilir bir gevşer.
Uzaktan bakılsa ne boynumda ne de bileklerimde izler.
Yakından bakılsa kalbimi dağlamış o yalandan verilmiş sözler.

Çark döner güneş doğar…

Bir gün tımarhanede, efendimin peşinde.
Bir gün meyhanede, kâm peşinde.
Bir gün Berzâhta, af peşinde.
Belki bir gün kollarımda, aşk peşinde.

Böylece günler olur yıl…

Hânem kalmış bakımsız, bahçem olmuş keleme.
Çayır çimen yorgan misali, örtülmüş kapımın önünde.
Yorulmuş sızlanır, küflü duvarları kuru rüzgarda.
Gözlerin arayınca bulur, ne saklamış ne ulu orta…

Bir çift ayak izi, belli, beklemiş seni.
Ya dün bilemedin en geç bugün terk etti yerini.
Şimdi sen geldin ama, o bir fani.
Belki umudu tükendi pes etti, belki de selâsı okundu ömrü yetmedi.

Hâla iştahlıysa yürek
Tek çare onun beklediği yerde beklemek.

"Her şey üstüme üstüme geliyor" derdim ama bir akıllı çıkıp "Sen terse gidiyorsun" diyecek diye demiyorum.

1 Comment

Yorum bırakın

Your email address will not be published.

Edebiyat Kategorisinde Son Yazılar

Gece – Şiir

Gecenin sessizliğini bozan yankılarda, Karanlığını kesen ışık demetlerinde, Yalnızlığımı pekiştiren ayak izlerinde ve Ara sıra gelen

Başka Bir Zaman

Radyo, cızırtıyla son hava durumu bültenini verirken şehrin merkezinde bir evin kapısı yavaşça açıldı. Açık sarı