Bir Çocuk Kalbinin Hikayesidir
Gece indi yine şehre, kadın evi toparladı,
dertlerini umutlarıyla birlikte topladı koydu bir kenara.
çocuğa döndü haydi uyuma vakti dedi,
çocuk koştu banyoya dişlerini fırçalamaya,
babası ona bir şeyler yedirirken
dişlerini temiz görmeliydi yanına gittiklerinde,
öyle demişti geçen gün çocuk.
sonra kadın çocuğun sessizce bir tabure taşıdığını gördü
izledi onu..
koştu yatağına çocuk, kafasına çekti yorganı
annesi de geldi yanına
ne yaptın orada öyle gizli gizli seni minik yaramaz derken
anlamıştı, mis gibi kokuyordu yine
babası gibi..
anne dedi korkuyla bakarken -kızacağını zannetti-
ellerini tuttu kadının, hayata tutunur gibi
babamı çok özlediğim için parfümünü sıktım
onu çünkü, çok seviyorum!
rüyama daha kolay gelir hem,
ona sarılmayı çok özledim
artık sadece telefonda konuşuyoruz
ne zaman sarılabileceğiz ona dedi.
kadın ışıkları söndürdü çocuğa sarıldı hayata sarılır gibi!
sonra gözleri parladı ikisinin de karanlıkta
sessiz sessiz pırıl pırıl..
haydi dedi kadın, uyu yavrum uyu,
solmasın güzel yüzün..
ekledi içinden, Tanrım çocukların kalbi hatırına
ver vuslatı onlara al hasreti onlardan..
