Gün Doğarken

Bir gece yarısı uyanmıştım, gözlerimi açmadan önce uzun bir soluk düşündüm, birazdan saatim çalacak ve saatimin sesine en sevdiğim tüylü arkadaşım gelip bütün sevgi gösterilerini bana sergileyecek, annemin kahvaltı hazır sesini duyup, menemen kokusunu içime çekecek,yan yatağımdaki minik kardeşime son sürat yastığımı fırlattıktan sonra odadan kaçacaktım.Banyo kapısında babam ve ağabeyimle sıra tartışmasına girdikten sonra onları başbaşa bırakıp banyoya usulca sokulacaktım, sonrasında günlük rutinime başlayacaktım.Gözlerim kapalı bekledim,bekledim ,bekledim.. Ne saat çaldı, ve en yakın arkadaşım tüm sevecenliğiyle geldi ne annemin sesini duydum ne de tatlı melemen kokusunu içime çektim..Aldığım sadece hasretin kokusuydu,bu koku tüm bedenime sımsıkı sarılmıştı.Ruhum gözlerimi açmamak için ne kadar direniyorsa gözlerim ise açılmakta o kadar kararlıydı.Kalp atışlarım orkestra kurmuştu zihnimde,kaskatı kesildim..Ve sonunda tüm cesaretimi toplayıp gözlerimi açtım. Minik kardeşim kocaman bir genç kız olarak karşı karyolada uyuyordu.Zamanla mekan amansız bir çatışmaya girmiş ben bu ikilinin arasında sıkışıp kalmıştım.Derken gökyüzü bana bakıyordu.Alaca gözlerini kırptı ve elini bana uzattı.Çok yakındı,bir tarafı alabildiğince doğmak isterken bir diğer tarafı geceden o kadar vazgeçmemeye kararlı idi.Ben bir eli tuttum ama hangisi idi..?

Açık camda uzun bir soluk içime çektim. Çünkü elini tuttuğum gökyüzümle bile yeni tanışıyordum.Nasıl biriydi? Ne anlatıyordu?

Derken alacalık yerini berrak bir tabloya ve cıvıl cıvıl kuş seslerine bıraktı.Mavinin her tonunu severdim.Ama bu başkaydı.Yanaklarım tatlı tatlı çiseleyen yağmurla tanışırken gökyüzü bana en güzel mavisiyle fısıldıyordu ve ben kimin elini tuttuğumun ferahlığı ile karşı karyola da uyumakta olan en yakın arkadaşıma gülümsedim.Ve iç sesim tüm aydınlığı ile fısıldadı ,yeni bir güne,yeni bir rutine ve birgün olmasını istediğimiz geleceğe..

Konuk Yazar: Seren YILDIZ