İncecik bilekleri mor,
Dokunsam sanki kırılacak,
Dokunmasam
Aklımda yeni bir şehir
Kuracak bu düşünce
Kim bilir kaç zaman
Güneşsiz kalmış,
Tenine su değmemiş
Sanki böyleymiş doğarken
O soran gözlerle
Boynunu büker ve konuşur,
Dünyanın gördüğü en masum
Büyücüdür
Elmacık kemikleri çıkık,
Alnı yaşından büyükçe
Bir hayli kırışık,
Kim bilir kaç dünya
Kaç dünyaya ait sesi
Kaç denizin şiiri
Kim bilir kaç kalem kırmış
Hayat hakkındaki sözleri,
Kaç ressama ilham vermiş
Şu solgun derince gözleri
Otobüs durdu, indi çocuk
İncecik omuzlarıyla
Bedeninden ağır yükler taşıdı,
Üzüldüm, durdurmak istedim
Üstüne bastığım dünyayı
Yalnız gözlerimi kapadım,
Sahi ya nereye gidiyordum
Kimdim, neresindeydim hayatın,
Cevabı geçtim çoktan
Kendime sorduğum sorunun
Neresindeydim…
