Sevgiliye

İnceden elenir söylenecek sözler,

Ve sanılır şairin her sözü şiir.

Alıp götürür dehlizlere o derin gözler,

Bana yeter demek için ‘Allah bir.’

Rağbet görür akla takdir her fikir,

Meşakkatlidir çünkü gönlün hesabı.

Ayıptır akla yatan gönülde yaşamayı zikir,

Tutmaz mı aşkı nasip eden Rabbin hesabı?

En güzel sözler sanadır sevgili,

Seçilir dünyanın iki ucundan kelimeler.

Tutulur orucu, yalan yeminlerden döneli.

En güzel sözler sanadır sevgili.

Minaresi hiç sallanır mı caminin,

Ya yıkılır mı gönlün Kâbe’si?

Kibirle söylenecek her cümlemin,

Tıkadık ağzını gönlümün efendisi.

Canı ta derinden mesut eden gülümsemesi,

Sizi esir alır kirpikleri arasında.

Yaratılan her varlıktan sende bir şeyi,

Göreli çiçek açan ruhum var benim.

Ancak sana açılır bizim kalbimiz.

Ve aralanır perdesi gönlümün,

Aşk bulur vuku.

Karanfil kokuludur hırkası, mevsimlik tertemiz.

Görmesin göz gayrısını,

Farzdır huşu.

…

Nasıl kendi siler insan gözyaşlarını,

Sıkılır mısın sabahlardan, uykusuzluktan günlerin

Ne kadar tadı kaldı? Sor son baharını.

Boyundan uzundur benim gecelerim.

Saatler kaçı gösteriyor, yıllara ne oldu böyle?

Hali perişan saçlarımın, kırışık alnımın.

Ne zamandır cehennem bura? Hadi söyle.

Sular sana akmadıkça yok anlamı zamanın.

Usulce süzülür bir kuğu gözler önünden.

Düşer yüreğine seçilmiş en güzel tüyü.

Ey yar, sanadır bu hitap, en gönülden,

Dileğin uyanmak olsun, bozulsun büyü.

Minaresi sallanırsa camisinin,

Yıkılırsa gönül kıran insanın Kâbe’si…

Nefsime tapan başın, putun, abidesinin,

Söylenecek tek sözü var gönlümün Kâbe’si:

Allah’a emanet ol…