Hâl
Karşı tepe beyazınan boyanmış,
Yar yirmilik, ömürden bıkmış usanmış.
Kâh eğlemiş kâh döğüşmüş kâh içmiş,
Gözüm nuru onun ilen sınanmış.
Vakti geçti üzüm topla asmadan,
Uzak ola hasım ile yosmadan.
Fidan belen eğer zeval gelirse,
Hiç duramam Memed’ini asmadan.
Bizim ele yarın yine gelesin,
Al mendilim gerdanına süresin.
Bu âlemden sen yok iken göçersem,
Can suyumu sol elinden veresin.
Mum Yarı yanar mum boş çerçevede gördüğünde kendini Ayın küresinde yıldızlar bir çember yaratmış Çocukların rüyalarını.
Bir Rüyanın Peşinde: 570 Saat Uçtu ve Dünya Turunu Tamamladı İbrahim Tanju Adalı’nın hayallerinin peşinden koştuğu
Bu dünyanın en masum isteği Bu akşam canım bir türkü dinlemek istedi. Şöyle Anadolu’nun bağrından kopmuş,
Gecenin sessizliğini bozan yankılarda, Karanlığını kesen ışık demetlerinde, Yalnızlığımı pekiştiren ayak izlerinde ve Ara sıra gelen
Radyo, cızırtıyla son hava durumu bültenini verirken şehrin merkezinde bir evin kapısı yavaşça açıldı. Açık sarı
