Gözünü kapatınca fark etti içinde bir can taşıdığını.
Kendi canından bir can. Cananın canından bir can. Günden güne güzelleşti, tebessüm yer etti yüzüne hepten. Gözlerinin ışığı neredeyse hem dışımızı hem işimizi aydınlatacak kuvvetteydi. İçinde çalan umut şarkılarına engel olamıyordu.
Bir dermandı yaralarına…
Bir umuttu yarınlarına…
Bir düştü hayatına…
Oysa o daha kendisi küçücüktü, annesinin nazlı kuzusuydu. Şimdiyse bir ruh vardı ruhundan içre. Her an hissettiği “Sevda Çiçeği”. Daha çok sevdi aynalara bakmayı. Sanki içinde büyüyen sevdasını görüyordu. Daha güzel bakmaya başladı; “İnşaallah sana benzer” der gibi. Kalbinin atışına nazaran yavaşlamıştı artık hareketleri. Ne çok uykusu gelirdi, direnmezdi hiç. Bilirdi sevdasının uykusunun geldiğini, dalardı uykuya. Bebek kokusu sarardı her yanı. Ellerini tutar, gözlerini öperdi. Doğmasına gerek yoktu. Varlığını hissettiği an ”anne” idi o. Sevdasının annesi. En yakındı ona; her gün biraz daha anneydi, her gün biraz daha insan, her gün biraz daha sevda…
Ne güzel geldin;
Tam dokuz ay beklettin…
Ne güzel geldin;
Anne eyledin beni…
Ne güzel geldin;
Daha bir insan kıldın beni…
Ne güzel geldin;
Cennet kokun sardı her yeri…
Ne güzel geldin;
Gerçek sevmeyi öğrettin…
Ne güzel geldin;
Doldu kalbimin en mahzen yeri…
Hoş geldin…
Artık farklı bir dünya burası; çünkü sen buradasın. Sana bakarken kaybolup gidiyorum hayal memleketlere. Sen ağlarken bir yangın çıkıyor bağrımda. Sen uyurken özlüyorum seni. Ah benim mis kokulu sevda çiçeğim. Sana her şeyden önce sevmeyi öğretmek isterim.
İlk kelimen sevgi olsun…
İlk adımın sevdaya olsun…
İlk hissin sevgi olsun…
Zor olsa da sev insanları…
Diren sevgisizliğe…
Sevdayı oku…
Sevdayı yaz…
Sevdaya dair olsun kokun…
Sevdayı hatırlatsın bakışın…
Hayallerim seninle, ellerine dokunarak yol alıyorum yarınlarımıza. Senin gözlerinle bakıyorum kainata. Masumiyetini kirletmemek için yalvarıyorum. Sevmeyi öğretenim; tek kelime etmeden nasıl büyütüyorsun beni.
Ah çaresizlik !!!
Çöz bağlarını,
Ver sevdamı !!!
Aklım almaz,
Kalbim dayanmaz,
Üstüme yık dünyayı,
Çöz bağlarını,
Ver sevdamı !!!
Arıyorum…
SEBEP EY !
ÇARE EY !
DERMAN EY !
Sevda çiçeğim,
Cennetim,
Beni anne eyleyenim…
Çaresizim,
Kızma bana,
Çözemiyorum bağlarını…
Korkma !!!
Gelişini sevdiğim,
Gelişini beklediğim,
Dayanamıyorum gidişine,
Derman olamıyorum derdine…
Ah benim miniğim,
Anne olmak yetmiyor her şeye,
Sadece bir acizim karşında.
Çaresizim kızma bana,
Tutamıyorum elini…
Korkma !!!
Sevda çiçeğim;
Sen gidiyor muşsun,
Benden, bizden?
Sen gidiyor muşsun şimdi,
Melek olacakmışsın…
Korkma !!!
Burdan daha güzel orası,
Bekle beni…
Korkma !!!
Daha ”anne ” diyemediğin ben;
Elbet geleceğim yanına…
Dünyaya fazla masum kalan kuzum,
Masumiyeti ile bana güç olan kuzum;
Çaresizim karşında,
Kızma bana !!!
Korkma !!!
GÜLE GÜLE SEVDA ÇİÇEĞİM
GİT SONSUZLUKLARA…
OĞULLAR ÖLÜR
BİR KAFES OLUR ÖLÜM
ANA KALBİ BİR KUŞTUR
AZAD KABUL ETMEZ
Erdem Bayazıt -Ölüm Risalesi
………….………