Hâl
Karşı tepe beyazınan boyanmış,
Yar yirmilik, ömürden bıkmış usanmış.
Kâh eğlemiş kâh döğüşmüş kâh içmiş,
Gözüm nuru onun ilen sınanmış.
Vakti geçti üzüm topla asmadan,
Uzak ola hasım ile yosmadan.
Fidan belen eğer zeval gelirse,
Hiç duramam Memed’ini asmadan.
Bizim ele yarın yine gelesin,
Al mendilim gerdanına süresin.
Bu âlemden sen yok iken göçersem,
Can suyumu sol elinden veresin.
Saçıma ak düştü bu sene, İlk tanenin havaya düşmesi gibi; Hiç olacak olanın üstüne. Hissettim o
En beklenmedik anda, nameler getirdi güvercinler. Bilmiyorum nasıl vardım yanına, başım kollarımın arasında. Bakışınca gözlerinle, düşüncelerim
Güneşin ilk ışıkları henüz yeni yeni karların üzerine vuruyordu. Sabah koşusunu yapmak için evinden hızlı adımlarla
Bazen bir karınca olurdu; Şafaktan, gün batımına kadar… Kendinden beklenmeyen yükü, Taşırdı patikadan tekrar tekrar. Gülünce,
Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı
