İçimde kaba cümleler birikti Tanrım
Cümlelerimi al, başka bir şeyim yok
O’nu ver!
Verdiğini çok sevdim, aldın..
Madem niye verdin diye sorup kendim cevaplıyorum;
Tekrar verdiğin zaman
Daha çok seveyim diye.
Cümlelerim bitiyor Tanrım!
Dualarım, aminlerim..
Yine de sana sonsuz güveniyorum
Yüreğimin derinlerinde bir yerde..
Vereceksin biliyorum
O’nu bana tekrar.
Elini çabuk tut Tanrım!
Sen değil
Fakat içimdeki,
Ben azalıyorum O’nsuz Tanrım!
Saçıma ak düştü bu sene, İlk tanenin havaya düşmesi gibi; Hiç olacak olanın üstüne. Hissettim o
En beklenmedik anda, nameler getirdi güvercinler. Bilmiyorum nasıl vardım yanına, başım kollarımın arasında. Bakışınca gözlerinle, düşüncelerim
Güneşin ilk ışıkları henüz yeni yeni karların üzerine vuruyordu. Sabah koşusunu yapmak için evinden hızlı adımlarla
Bazen bir karınca olurdu; Şafaktan, gün batımına kadar… Kendinden beklenmeyen yükü, Taşırdı patikadan tekrar tekrar. Gülünce,
Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı
