Kafamın içinde küçük bir çocuk var beni oyalar
Bir başıma kalsam beni toptan alıkoyar
Kendimi kaptırdım ona, beniliğme ters gider
Beni daha tanıyamadınız, çünkü ben mahkûm o çocuk gardiyan
Gözlerim kararır nadiren, yalnız ne sinirden ne halsizlikten
Bu sırada isterim bedenimi o malum kişiden,
Derim ki, yoruldun çocuk çık artık bedenimden
Der ki, senin sıran daha gelmedi
Ben biliyorum büyümenin zamanı geldi ve geçti
İpin ucu kaçtı ve gidiyor ancak ben kendimin kölesi zincirlerimin bekçisi
Kurtulmanın zamanı geldi ama bir elim ötekine vurur
Ah seni afacan bıraksan ya artık şoför koltuğunu bana
Bu işi senden daha iyi bildiğim çok ortada
Umarım bir gün bu olayların şahidi kırar paslı zincirlerimi
Çünkü kısır bir döngüdeyim
