Garip
Başı boran karlı dağın,
Ardına aşanı yoktur.
Benim göynüm arsız olmuş,
Canı yok cânânı yoktur.
Garip durma yola düşek,
Dünyâlemi bir son görek.
Dilim varmaz halim yaman,
Tabutsuz topraksız ölek.
Ecel çal kapımı yeter!
Günü gelen ömür biter.
Tez gelmişim bu dünyaya,
Tez giderim bana yeter.
Mezar taşım uzun ince,
Hiç ağladım sevmeyince.
Gözüm çifte damlar oldu,
O gonca gülü görünce.
Kara toprak nice güzel,
Bana olsun hoyrat gazel.
Dost aradım varamadım,
Gayrı sen ara dur güzel.
Mum Yarı yanar mum boş çerçevede gördüğünde kendini Ayın küresinde yıldızlar bir çember yaratmış Çocukların rüyalarını.
Bir Rüyanın Peşinde: 570 Saat Uçtu ve Dünya Turunu Tamamladı İbrahim Tanju Adalı’nın hayallerinin peşinden koştuğu
Bu dünyanın en masum isteği Bu akşam canım bir türkü dinlemek istedi. Şöyle Anadolu’nun bağrından kopmuş,
Gecenin sessizliğini bozan yankılarda, Karanlığını kesen ışık demetlerinde, Yalnızlığımı pekiştiren ayak izlerinde ve Ara sıra gelen
Radyo, cızırtıyla son hava durumu bültenini verirken şehrin merkezinde bir evin kapısı yavaşça açıldı. Açık sarı
Eğer “Garip” işbu platformda şiir olarak paylaşılmamış olsaydı ve ben herhangi bir yerde okusaydım, Doğu’nun kıymetli yörelerinden birine ait kadim bir türkünün sözleri zannederdim. Şiiri daha da garip hâle getirmek için mahir ellerde bestelenmesini arzu ederim doğrusu. Ellerinize sağlık, klavyenize toz düşmesin!
Hoş yorumunuz için teşekkür ederim. En kısa zamanda bestelenip kayda alınacak. Selamlar.