Garip
Başı boran karlı dağın,
Ardına aşanı yoktur.
Benim göynüm arsız olmuş,
Canı yok cânânı yoktur.
Garip durma yola düşek,
Dünyâlemi bir son görek.
Dilim varmaz halim yaman,
Tabutsuz topraksız ölek.
Ecel çal kapımı yeter!
Günü gelen ömür biter.
Tez gelmişim bu dünyaya,
Tez giderim bana yeter.
Mezar taşım uzun ince,
Hiç ağladım sevmeyince.
Gözüm çifte damlar oldu,
O gonca gülü görünce.
Kara toprak nice güzel,
Bana olsun hoyrat gazel.
Dost aradım varamadım,
Gayrı sen ara dur güzel.
Saçıma ak düştü bu sene, İlk tanenin havaya düşmesi gibi; Hiç olacak olanın üstüne. Hissettim o
En beklenmedik anda, nameler getirdi güvercinler. Bilmiyorum nasıl vardım yanına, başım kollarımın arasında. Bakışınca gözlerinle, düşüncelerim
Güneşin ilk ışıkları henüz yeni yeni karların üzerine vuruyordu. Sabah koşusunu yapmak için evinden hızlı adımlarla
Bazen bir karınca olurdu; Şafaktan, gün batımına kadar… Kendinden beklenmeyen yükü, Taşırdı patikadan tekrar tekrar. Gülünce,
Saat hayli geç olmuştu ama aksi gibi canı çay çekiyordu. Çayı içtikten sonra gece uyuyamamak vardı
Eğer “Garip” işbu platformda şiir olarak paylaşılmamış olsaydı ve ben herhangi bir yerde okusaydım, Doğu’nun kıymetli yörelerinden birine ait kadim bir türkünün sözleri zannederdim. Şiiri daha da garip hâle getirmek için mahir ellerde bestelenmesini arzu ederim doğrusu. Ellerinize sağlık, klavyenize toz düşmesin!
Hoş yorumunuz için teşekkür ederim. En kısa zamanda bestelenip kayda alınacak. Selamlar.